ในเวลาที่มืดมนที่สุด
ในความลำบากที่สุด
ฉันเคยคิดว่า เป็นไปไม่ได้
เป็นไปไม่ได้จริงๆ ที่จะเชื่อใน
แสง ว่าเป็นพระเจ้า
อย่างไรก็ตาม วันหนึ่ง...
โดยบังเอิญ เมื่อมองไป
ที่แสงอาทิตย์
ฉันเห็นว่า ในทุกฤดูกาล
แม้กระทั่งในความมืดมิด
เวลาหนาวเหน็บที่สุด
ของฤดูหนาว
แสงก็ปรากฏอยู่ที่นั่นเสมอ
|
แล้วฉันก็สงสัยเกี่ยวกับแสงของพระเจ้า
ผู้ที่ต้องเป็นนิรันดร์
ผู้ที่ต้องคงอยู่ ณ ที่นั่น
แม้ว่าฉันไม่สามารถเห็นหรือรู้สึกได้
ฉันตัดสินใจว่าเพียงแต่เชื่อในแสงของท่าน
เพียงแต่ไว้วางใจในการคงอยู่ของท่าน
เป็นการก้าวกระโดดที่สูงมาก
ที่จะเชื่อในสิ่งที่มองไม่เห็น
ที่จะยอมรับในความเป็นจริง
ของสิ่งที่มองไม่เห็น
อย่างน้อยที่สุดด้วยวิธีที่มนุษย์เข้าใจ
และมองเห็น ฉันเคยคิดว่า
สิ่งที่มองเห็นได้เท่านั้น เป็นจริง
สิ่งที่จับต้องได้เท่านั้น สร้างความมั่นคง
ในระบบความเชื่อของฉัน
อะไรที่ฉันสามารถเห็น เข้าใจ และชั่งตวงได้
อะไรที่ตรงกับหลักตรรกะที่เป็นเหตุผลของฉัน
เท่านั้น คือสิ่งที่ฉันเรียกว่า จริงแท้
|
อย่างไรก็ตาม เวลานี้
หลังจากมีประสบการณ์
ในความสงบเงียบอย่างลึกล้ำ
ฉันรู้สึกว่า แสงของท่าน ละเอียดอ่อน
สร้างสรรค์ หล่อเลี้ยง และบำรุงรักษา
ในความสงบเงียบ ฉันรู้สึกถึงแสง
ที่บริสุทธิ์ของท่าน
เหมือนเป็นกระแสที่ละเอียดอ่อนและศักดิ์สิทธิ์
แตะสัมผัสการเต้นของหัวใจของดวงวิญญาณ
ฉันได้รับการปลดปล่อย จากการย้ำซ้ำ
ของวงล้อที่ควงหมุนในความเจ็บปวด
เป็นแสงที่ทำให้ ฉันเบาสบาย แสงที่ปลุกความเป็นมนุษย์ดั้งเดิมของฉัน แสงที่ฟื้นฟูความทรงจำ...
ว่าฉันคือ ดวงวิญญาณ
ฉันไม่สูญสลาย
|